Recensie: ‘Verleden land’: Melancholie, wat verbittering, veelal senang.

Twentsche Courant Tubantie, 18-02-2013.

RECENSIE > Muziek
Door Koen Edeling

HAAKSBERGEN – Gistermiddag ging de volle foyer van De Kappen ‘Verleden Land’ in premiere. Goed gebekt als altijd wist Wouter Muller zijn composities te doorspekken met anekdotes en sfeertekeningen. De voorstelling was dan wel een premiere en slagwerker Antoon Aukes was nieuw in de gelederen, alle composities komen van de bestaande cd’s Hier en Daar, Indisch Hart, Pukul Terus, Senang en Verleden Land. De afwisseling van stukken van deze albums bracht ook variatie in sfeer en gevoelswaarde. Zo werden de luisteraars heen en weer geslingerd tussen verbittering en melancholie, maar steeds toonden de muzikanten zich ‘senang’ (gelukkig, blij). Senang toonde de rasmuzikant Muller zich zelf met zijn medemuzikanten en daar had hij gelijk in, want stuk voor stuk speelden ze puik hun partijtje mee, aangevuld door de loepzuivere backgroundvocals van Mirjam Smink. De geluidsversterking was -voor de verandering- bijzonder goed te noemen. Er viel te genieten van diverse muziekstijlen: van een gevoelige ballade tot onvervalste (Indo-)rock. Bert Kuipers wist op een aantal plekken een vette muzikale knipoog te plaatsen. Zo kwam het Twentse volkslied even voorbij in Senang en werd een stukje Het kleine cafe aan de haven gevlochten door De Twijfel.
Op taalkundig gebied was het ook smullen. In schakels van Smaragd was de tegenstelling ‘van zonnesteek naar kippenvel’ te horen, in de aankondiging van Daddy citeerde de Muller het gezegde ‘Spreken is zilver, zwijgen is Indisch’, ‘vluchtelingen’ werden ineens ‘weggewaaide mensen’ genoemd en wat te denken van ‘In mijn hart danst de Driekusman’?
Muller toonde zich op de valreep ook nog even een keukenprins, door vlak voor de toegiften (en de aansluitende Indische maaltijd) zelfgebakken kroepoek uit te delen. De toegiften logen er ook niet om: Botol Cebok Rock (over voor Nederlandse Nederlanders raadselachtige flessen op het toilet bij Indische Nederlanders) en Mijn Moederland (Muller heeft het nooit over ‘vaderland’). Om het met zijn eigen woorden te zeggen: Pukul Terus! (Ga door!)