Senang

Als in Enschede de dag is overleden,
en de Oude Markt het carillon verslaat,
en ik wankel wat verward door mijn
verleden naar dat anker in de Emmastraat.
Als in Twekkelo de rhododendrons,
en Het Stroot is vol van zwaluwzang,
en op de es de Twentse korenaren groeien,
en in mijn hart danst de Driekusman.

Dan ruik ik Indië maar niet het Indië van vroeger,
want vroeger is allang voorbij,
maar ik ruik Indië Indië van binnen,
Indië, droomland in mij.

Als in Bekasi-Bumi Satria Kencana,
de toekan saté mij met een grijns begroet,
en ik weer thuis kom in de Jalan Arjuna,
en ik daar mijn geliefden weer ontmoet.

Als de nacht valt op de flanken van de Bromo,
en de djangkriks overstemmen elk gebed,
en de Borobudur ’s morgens wordt herboren,
uit de nevels als een machtig silhouet.

Dan ruik ik Twente maar niet het Twenteland van vroeger,
want vroeger is allang voorbij,
maar ik ruik Twente het Twenteland van binnen,
Twente, thuisland in mij.

RIjk als een kind van meer culturen,
rijk en gelukkig dat dat kan,
rijk als een kind van meer culturen,
voel ik mij senang

senang senang senang senang
senang senang
voel ik mij senang