afscheid in Enschede zij brengt mij naar de trein
we willen zoveel zeggen maar elk woord doet pijn
en als de trein vertrekt roep ik haar zachtjes toe
ik kom weer terug saija cinta padamu
van vaderland naar moederland keer ik onzeker terug
aanval of verdediging of is dit een vlucht
wat heb ik daar te zoeken wat maakt me zo verward
de onrust in mijn donder of de Indo in mijn hart
ik reis naar het land waar ik eens geboren ben
om te weten waar dat was om te weten wie ik ben
voor een glimp van mijn verleden voor een beetje zekerheid
mijn heden is teveel onvoltooid verleden tijd
ik moet gaan ik moet gaan daarginds kom ik vandaan
ik moet gaan voor de zin van mijn bestaan
de Boeing wordt mijn vriendje op deze lange reis
van Schiphol naar Jakarta op zoek naar het bewijs
dat waar je ooit vandaan komt niet ophoudt te bestaan
door niets is te verdringen – ik kom eraan
een half uur voor de landing het moment waar ik op wacht
dáar zie ik Nusantara de Gordel van Smaragd
dit is mijn geboorteland begin van mijn bestaan
ik laat al mijn tranen stromen – ik kom eraan
ik kom er aan ik kom er aan hier kwam ik vandaan
ik kom er aan voor de zin van mijn bestaan
ik kom er aan ik kom er aan hier kwam ik vandaan
ik kom eraan voor de zin van mijn bestaan
ik kom er aan – want hier kwam ik vandaan
Geen reacties