Er loopt een trein ver in mijn verleden,
naar een haven in een ander land.
Als kleine jongen ben ik meegereden,
op moeders schoot en aan vaders hand.
En de trein bracht mij langs groene padivelden,
een bruine kali en een eindeloze brug.
Er waren toen al mensen die voorspelden,
deze trein – gaat nooit meer terug.
Oe-oe kereta api
Waar breng je mij naar toe,
Terug terug naar het verleden.
Of naar een eigen toekomst toe.
Er vaart een boot ver in mijn verleden,
naar de overkant van de oceaan.
Maar de sporen in het water zijn verdwenen,
deze boot is niet meer terug gegaan.
En ik besef dat ik werd afgesneden,
van een bron aan het begin van mijn bestaan.
Maar de trein is verder gereden,
en ik – ben mee gegaan.
Oe-oe kereta api
Waar breng je mij naar toe,
Terug terug naar het verleden.
Of naar een eigen toekomst toe.
Deze beelden uit een teruggehaald verleden,
staan gegrift in mijn hart en mijn gezicht.
maar de toekomst is nog vaag en onbetreden,
ik hou mijn hart vast, doe mijn ogen dicht.
De treinreis naar je lot wordt zo onzeker,
als onderweg de wissel wordt verzet.
En als de trein niet verder gaat,
weet je slechts zeker:
Dan worden bussen ingezet.
Oe-oe kereta api
Waar breng je mij naar toe,
Terug terug naar het verleden.
Of naar een eigen toekomst toe.