Hij woont al jaren in dit land, maar kwam als jongen uit de Oost,
en hoewel hij hier wou horen gaf dit land hem nimmer troost.
En hij heeft het geprobeerd, maar kreeg zijn hart toch niet verpand
aan Nederland.
Hij kan niet wennen aan dit land, het is te koud, het is te kil.
Er is altijd wat aan de hand en er gebeurt niet wat hij wil.
Hij kan niet wennen aan dit land, het is te koud, het is te kil.
Hij houdt zich stil.
Max, zoals jij waren er velen.
Max, die wilden net als jij, in Nederland het verleden delen,
van hun moederland, dat ineens verdween.
Stille Max, jij was niet alleen,
maar in het vliegtuig op de terugreis naar de tropen,
opende hij voor mij zijn hart en mond,
en een fontein van verhalen spoot naar boven,
met elke stap op zijn geboortegrond.
Ik zag hem smullen van de bubur en kelapa muda,
en van de nasi in de vroege morgenstond.
Ik zag hem sluipen als een katjoeng door de sawah’s,
hoe hij weer één werd met zijn geboortegrond.
Hij kan niet wennen aan dit land, het is te koud, het is te kil.
Er is altijd wat aan de hand en er gebeurt niet wat hij wil.
Hij kan niet wennen aan dit land, het is te koud, het is te kil.
Hij houdt zich stil.
Max, zoals jij zijn er weer velen,
Max, die willen net als jij,
in Nederland hun nieuwe toekomst delen,
als dit land maar open staat voor iedereen,
Max, jij staat niet alleen.
Max, jij staat niet alleen.
Max, jij staat niet alleen.
Geen reacties