(geschreven voor de 10e herdenking van de Enschedese vuurwerkramp)
lege fabrieken zonder textiel
werkeloze schoorsteenpijpen
een lege stad zonder ziel
en ik dacht hier hoef ik niet te blijven
dat was de stad die ik hier zag
toen ik er kwam te wonen
dat was de stad waarvan ik dacht
dit is geen stad om van te dromen
maar langzaam maar zeker werd het beter in de stad
kwam vooruitgang in de plaats van verval
meter voor meter groeide er een nieuwe stad
tot de dag die ik niet vergeten zal
Mijn stad heeft een klap gehad zoals niet eerder in zijn leven
mijn stad heeft een klap gehad, stond op zijn grondvesten te beven
mijn stad
mijn stad was stuk, maar wat kon ik doen?
ik was dagenlang verdoofd
ik snapte niet dat het mij zoveel zou doen
zat de stad meer in mijn hart dan in mijn hoofd?
toen werd ik kwaad, deze stad is ook van mij
en niemand heeft het recht om hem te slaan
een gevoel dat ik nog niet eerder had gehad
en ik riep – blijf met je poten van mijn stad, mijn stad
Mijn stad heeft een klap gehad zoals maar zelden van te voren
mijn stad heeft een klap gehad, opnieuw zijn ziel verloren
mijn stad
maar langzaam maar zeker overwint mijn eigen stad
alle leed en veert weer overeind
meter voor meter groeit er weer een nieuwe stad
en die stad is ook van mij, van mij, van mij!
Mijn stad heeft een klap gehad zoals maar zelden van te voren
mijn stad heeft een klap gehad maar is opnieuw geboren
mijn stad, mijn stad, mijn stad, mijn stad…..
Geen reacties