Twentsche Courant Tubantia, 30-05-2011

Door Koen Edeling

Gistermiddag presenteerde muzikale veelkunner Wouter Muller zijn nieuwe (dubbel-)cd ‘Verleden Land’. Niet alleen de cd was tot in de puntjes afgewerkt, ook de presentatie was prima voorbereid. Heel boeiende en leerzame toelichtingen gaf hij op de stukken, die vrijwel alle aan bod kwamen (zelfs bijna in de juiste volgorde).
Stuk voor stuk zaten de liedjes goed in elkaar: heel aangename luisterliedjes, boordevol Oosterse ingrediënten. Muller wist zich gesterkt door een zestal goed doorgeknede muzikanten en een zangeres. Het weemoedige karakter van menig lied werd prima onderstreept door de viool en de slidegitaar, maar ook het accordeon en de door Muller zelf bespeelde mondharmonica gaven de composities de bijpassende couleur locale.
Het thema moederland (voormalig Nederlands-Indie ofwel het latere Inonesie, niet te verwarren met het ‘vaderland’: dat is Nederland) stond model voor liederen als Disini, Disitu, Diasana en Vorubodur, maar ook voor Berslap en Max. Toch had de componist zich verzoend met zijn nieuwe vaderland, waar hij als klein jongetje met zijn ouders was aangekomen, getuige ‘Mijn stad’, opgedragen aan Enschede, ter gelegenheid van de tiende herdenking van de vuurwerkramp en verder ‘Indieherdenking Enschede’ en ‘Oorlogsmonument Enschede’.
Na de pauze voerde Muller met zijn band enkele liederen uit over de ‘njai’ (inlandse vrouwen die meer dan huishoudelijke taken verrichten voor Europese mannen). Het openingsstuk was echter Waringin, een bloedstollend verhaal met wonderschone driestemmige koorzang door de toetsenist, drummer en zangeres. Met het aan zijn ouders opgedragen titelstuk ‘Verleden Land’ (Zij zijn mijn trots) ging het officiële programma ten einde.
Toch had Muller nog twee verrassingen in petto. Allereerst bespeelde hij de tweesnarige Javaanse luit van teakhout, de Hasapi, een geschenk van zijn reisgenoten. Hij had een pakkend melodietje gemaakt en leek zich al heel wat beter te kunnen redden op dit instrument dan hij aanvankelijk beweerde. De tweede verrassing werd door de complete groep gebracht: onvervalste Indo-rock, anno 2011. De titel hield een waarschuwing in en dat klinkt in Mullers moedertaal als volgt: Awas! Hati, hati!

0

Deel

Geen reacties

Laat als eerste een reactie achter

Geef een reactie

You may use these HTML tags and attributes: <a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <s> <strike> <strong>