Onvoltooid verleden

Met spuug, zeep en water,
werd ik de winnaar van een nogal ongelijke strijd.
Maar nog geen vijf minuten later
viel ik ten prooi aan mijn eigen onvoltooid verleden tijd.
Ik heb hem in een doosje met watten gedaan.
Dat doe ik soms open en dan kijk ik hem aan.
En dan zie ik door een traan
die datum, dat jaartal en haar naam.

Ik heb mijn trouwring afgedaan
na zoveel jaren van niet altijd trouwe dienst.
Ik heb mijn trouwring afgedaan
en hoopte eerst nog dat zij het niet zou zien.
Hij spartelde nog hevig tegen,
alsof hij mij nog zeggen wou:
Daar heb je mij niet voor gekregen.
Wat maak je me nou.
Ik heb mijn trouwring afgedaan
na zoveel jaren van niet altijd trouwe dienst.

Mijn ring was van zilver, niet van goud,
was warm aan mijn vinger,
maar nu is hij koud.
Een ring die knelt en je benauwt.
Je voelt je steeds meer gehuwd
en steeds minder getrouwd.
Ik heb hem in een doosje met watten gedaan.
Dat doe ik soms open en dan kijk ik hem aan.
En dan zie ik door een traan
een onvoltooid verleden voor me staan.
Ik heb mijn trouwring afgedaan
na zoveel jaren van niet altijd
trouwe dienst

Ik heb mijn trouwring afgedaan, maar niet de jaren
die hij heeft verbonden.
Ik heb mijn trouwring afgedaan, maar niet de dingen
waarvoor we stonden.
Die ring bewaar ik heel mijn leven,
ook al draagt de toekomst niet haar naam.
Herinneringen zijn niet weg te geven,
het verleden houdt niet op
om te bestaan.
Ik heb mijn trouwring afgedaan,
maar niet de jaren die hij heeft verbonden.

Ik heb mijn trouwring afgedaan.
Ja dat is waar,
dat heb ik niet verzonnen.
Ik heb mijn trouwring afgedaan
en ben opnieuw begonnen.