Ze kwamen vroeger met zijn allen,
maar ze gaan nu een voor een,
de mensen van de eerste generatie.
En ze zijn ons al ontvallen
of gaan nog van ons heen.
Dus wie weet dan nog iets
van hun frustratie.
Van hun woede, van hun pijn
om hier een vreemdeling te zijn,
zonder aanzien, zonder recht.
Er is nog zoveel, zoveel niet gezegd.
Mag ik een keer in mijn leven
even plaatsvervanger zijn.
Een keer in mijn leven,
voor wie het niet meer kunnen
of er niet meer zijn.
(is mijn)
Ze hadden zoveel te vertellen,
maar werden nauwelijks gehoord,
de mensen van de eerste generatie.
En ze hebben hun verhalen
maar in stilte gesmoord.
Dus wie weet nu nog iets
van hun prestatie.
Van hun strijd om een nieuw bestaan,
zo ver van hun wieg vandaan,
voor ‘eigen meester, niemands knecht’.
Er is nog zoveel, zoveel niet gezegd.
Mag ik een keer in mijn leven
even plaatsvervanger zijn.
Een keer in mijn leven,
voor wie het niet meer kunnen
of er niet meer zijn.
(is mijn)
Orang belanda*,
orang belanda blues.
Negeri belanda* busuk*.
Orang belanda blues.
Geen reacties