Schakels van smaragd

Er is een eiland in de zon,
waar het vroeger allemaal ooit begon.
Meer dan een herinnering,
Insulinde, ons begin.

Dat eilandrijk daar in de zon,
waar je niet langer blijven kon.
Maar wat je nooit vergeten zou:
hun merdeka daar was niet voor jou.

Je keek niet terug niet achterom,
naar dat eilandrijk aan de horizon.
Geen tijd voor de herinnering,
aan Insulinde, ons begin.

En toen je hier in Holland kwam,
met de Willem Ruys of de Statendam.
Begon je weer van vooraf aan,
aan een nieuwe toekomst,
een nieuw bestaan.

En heel ver weg van de evenaar,
kreeg je het hier ook voor elkaar.
Voor je familie voor je gezin,
nu in Holland, een nieuw begin.

Maar hier in Holland wist men niet zoveel.
Wat er daar gebeurd was, integendeel,
maar je klaagde niet, je paste je aan,
je at de boerenkool, je dronk de levertraan.
Van sambal goreng naar frikandel,
van zonnesteek naar kippevel.
Van klappermelk naar Amstelbier,
van bottol tjebbok naar WC-papier.

Maar aan je kinderen vertelde je niet,
je gekwetste gevoelens en het stil verdriet.
Dat was te moeilijk en het deed ook zeer
je had je eigen trots, je eigen eer.

Maar je wordt ouder en na zoveel jaar,
kun je beter omzien naar die evenaar.
En leeft opnieuw de herinnering ,
aan Insulinde, ons begin.

En al je kinderen zijn nu zo groot,
en ze nemen over wat je aan hen bood.
Op eigen wijze maar met dankbaarheid,
voor jullie zelfrespect, jullie waardigheid.
En al je tjoetjoes leven door,
met jullie namen en in jullie spoor.
In de toekomst die op ons wacht,
zijn we samen ‘Schakels van Smaragd’.

Er is een eiland in de zon,
waar het vroeger allemaal ooit begon.
Meer dan een herinnering,
Insulinde, ons begin.